Sneeuw in maart

En dan het hoogtepunt: sleeën in het donker
5 maart 2005

Tynaarlo. 't Is Pikdonker, en oerkreten vullen de nacht: 't is uit met de zaterdagavondrust bij het ouwe zwembad. Want we gaan sleeën: in het donker. We hebben fakkels meegenomen, een vuurkorf die het niet doet, iedereen heeft z'n slee mee en daar gaan we: de helling af. Vanmiddag hebben Auke en Koen ze al bekeken: de rechtse is glad en stijl, de middelste gaat wel en de links is heel glad en supersteil: die mag niet. En het is een geschreeuw en gejoel en iedereen vindt het prachtig: en wij ook - want we hoeven lekker niets te doen. Het gaat allemaal vanzelf.

Alles weer terug
4 maart 2005

Tynaarlo. En dan is alles weer terug: de slee, het schepje, en zelfs het witte emmertje. Ze lagen keurig op school.

Koud hoor!
4 maart 2005

Tynaarlo. Dacht ik: "'t zal wel meevallen"- maar toen ik vanmorgen op de termometer keek kon ik het rode stukje niet vinden. De rijp weggekrapt, en 't zat niet bij de -5, niet bij de -10 maar pas bij de -14 kwam-ie te voorschijn. Een maartrecord! En dat voelde ik op de fiets: koude voeten. Maar verder goed te doen.

Slee kwijt
3 maart 2005

Tynaarlo. "Ik dacht dat jij dacht dat ik dacht". Dat in het kort is de verklaring van Auke en Koen over de vraag wie de slee mee naar huis zou nemen. Maar met denken schieten we niks op, de slee is weg plus het emmertje en het schepje (een 'sepje'-schepje) en dus moet er gezocht worden. Op het schoolplein. Mies trekt zuchtend haar schoenen aan. En Jan gaat met Auke en Koen. Maar we komen met niks terug. De slee staat binnen, het schepje is weg en de meer is wit en ligt volgens Auke op het veldje. En daar vinden we hem natuurlijk nooit.

Sneeuwpoppenwedstrijd onbeslist
3 maart 2005

Tynaarlo. De sneeuwpoppenwedstrijd tussen de jongens en de meisjes van Auke en Koens klas is gelijk ge‘indigd. De jongens hadden weliswaar meer sneeuwpoppen gebouwd, maar de meisjes hadden een iets mooiere. En dus kon er geen winaar worden aangewezen. Gaf ook niks, want de grote jongens sloopten ze daarna toch.

Inderdaad: fluitje van een cent
3 maart 2005

Tynaarlo - Assen. Fietsen door de sneeuw bleek inderdaad een fluitje van een cent. Alleen Assen zelf: dat was andere koek. Daar waren de fietspaden nauwelijks schoon, en lag er soms zelfs hier en daar een metertje sneeuw op: alsof 't niet kon schelen. Dan maar over de weg, en binnen een uurtje op de zaak.

Fietsen lijkt mogelijk
3 maart 2005

Tynaarlo. Er is afgelopen nacht niet veel sneeuw bijgekomen, dus fietsen lijkt haalbaar. 't KNMI waarschuwt wel voor de wind: een vette noordooster. Da's heen lekker, maar terug misschien minder. Maar wie dan fietst..

Geen 30 of 40, maar 25 centimeter
2 maart 2005

Tynaarlo. 't Is officieel: we hebben 25 centimeter sneeuw. Want Jan heeft het opgemeten: op 't gazon, naast het gazon, en op het terras. "Je moet ook de tafel doen" zegt Mies die 25 te weinig vindt - maar de tafel haalt net 20, terwijl de rest allemaal aangeeft: 25 centimeter sneeuw. Een record: eens in de 50 jaar zegt het KNMI.

Anderhalf uur over boodschappen
2 maart 2005

Tynaarlo - Vries. Veel sneeuw heeft natuurlijk ook z'n keerzijde: 't is maatschappij- ontwrichtend. De bussen rijden niet. De auto's moeten langzaam aan doen (en dan heb je het in ieder geval over maatschappij ontwrichtend weer) - en boodschappen doen in Vries kost ook even tijd: anderhalf uur, waar normaal een half uurtje voor staat. Maar geef niks zolang je er maar rode konen van krijgt.

Tot de buik en bijna over de laarzen
2 maart 2005

Tynaarlo. Gaan we slapen, worden we wakker: ligt er sneeuw! En niet zo'n beetje ook: Teun zakt er tot haar buik in. 't Ligt misschien wel 30 centimeter hoog. De kinderen vroeg wakker gemaakt, want er moet natuurlijk in de sneeuw gespeeld worden voor ze naar school gaan (en dan kunnen ze nog even droge kleren mee). Bij Auke komt het bijna over zijn laarzen. En het sneeuwt maar door! De hele dag!