Naar camping De Roos bij Ommen

Inderdaad: wat een werk
4 mei 2005

Tynaarlo. Zijn we weer thuis, en gaan we uitpakken. En waar Mies al bang voor was: het is veel werk, heel veel werk. Want alles is vies, de tent is niet droog, de slaapzakken moeten luchten. We zijn om eén uur thuis. Tegen drie‘n is de grootste massa uitgepakt en liggen alleen nog overal bergen vieze was. Auke en Koen hebben al een half uur in bad liggen weken. 's Avonds gaat de ergste was in bad: een nacht weken. En Mies voelt haar vakantiegevoel al weer wegzakken.

En dan is er eén jarig..
4 mei 2005

Ommen. En we zingen en er hangen slingers en Anna krijgt haar skates en de badmintons en haar boek: want we hebben een jarige. En nu dus ook een tiener! Hoera! Maar 't is ook een beetje een rare dag: want we moeten in pakken, en naar huis, en dan weer uitpakken en opruimen en alles in de wasmachine. Maar beloven we: we gaan wel taart eten. En pannekoeken.

3 keer vies is negen?
3 mei 2005

Ommen. 't Weer slaat om: van warm naar kou en regen. En dat is te merken: de jongens doen er alles aan om warm te blijven. Ze voetballen de hele dag op het grote voetbalveld. En ze komen toch vies bij de tent! Echt ongelooflijk. Hebben andere kinderen dat nou ook? Denken we. En hoe doen die ouders dat dan? Ze hebben wel lol, natuurlijk, en dat is ook goed. Maar zo vies..

Regenplens
2 mei 2005

Ommen. 't Is zover: de eerste regen op de varioluifel. En na de on-Nederlandse hitte van gisteren is het niet zomaar regen maar een plens: met donder en bliksem. Mies twijfelt over de vakantie in de bergen. Het knalt en het rommelt. En ondertussen zitten we onder de luifel te kijken. Dat wel.

Ruziewandeling
2 mei 2005

Ommen. We doen bijna de hele dag niks, en gaan alleen een stukje wandelen 's middags: langs de sprookjesachtige zijarm van de Vecht met het bruggetje en de waterlelie's. En dat wordt me toch een ruzie! Anna is boos - waarom weet niemand, maar ze wil absoluut niet mee lopen. En boos en boos en boos. Ze loopt terug, als we halverwege zijn omdat ze met Koen een pets heeft gekregen na de zoveelste klooi. Mies gaat erachteraan. Uiteindelijk loopt ze toch mee - want anders krijgt ze geen ijsje. Vindt Jan maar niks. Boos!

"Goed dat we gegaan zijn"
1 mei 2005

Ommen. Alles bij elkaar en zeker nu we er zijn vindt Mies het een goed idee dat we toch zijn gaan kamperen. Gewoon even helemaal heerlijk niks doen. Klein beetje wandelen, wat lezen, in de stoel zitten. En heel erg lang slapen. Dat was blijkbaar allemaal nodig

Zegt de ANWB-man: gewoon proberen
1 mei 2005

Ommen - Tynaarlo - Ommen. Toch maar de WW gebeld over die kokende motor. Aan de telefoon klinken ze verontrustend: een lekke radiateur? Maar als de wegenwachtman de auto ziet is hij minder pessimistisch: inderdaad denkt hij, gewoon een kokende motor die te vol zat. Echt goed kan hij niet zien: we moeten het gewoon proberen. Hij vult de radiateur bij en Jan gaat op pad: naar Tynaarlo, Anna's kadootjes ophalen. En inderdaad: alles werkt gewoon zoals het moet.

Een hele mooie dag
1 mei 2005

Ommen. En warm dat het is! 26, 27 graden: we zitten bijna te puffen op een ministrandje langs de Vecht. De kinderen spelen half in het water - maar dat is ijs- en ijskoud. Ze maken rivieren. Anna gaat er weer helemaal in op: dirigeert, beveelt, geeft aanwijzingen, en vindt het prachtig. Jan en Mies proberen uit de zon te blijven.

Luifel staat
30 april 2005

Ommen. En hij staat: de tent met de nieuwe varioluifel. Ziet er niet eens zo raar uit, die andere kleur: van buitenaf zie je het nauwelijks. En van binnen geeft het een zee van ruimte. Alleen de linker rits: die golft een beetje. Misschien moet dat nog wegtrekken? Op Terschelling vorig jaar wees iemand ons erop: "de waard is ook de waard niet meer" - en we zijn een beetje benauwd. Maar verder is het ideaal.

Kookt de motor
30 april 2005

Ommen. Zegt Koen "kijk" en hij wijst naar de auto. Daar komt allemaal water onderuit. Klep open, kijken: boven bij de radiateur langs. Een kokende motor? We weten het niet. Eerst tent opzetten, dan zien we wel verder.

Wat een mooie camping!
3o april 2005

Ommen. Komen we aan op camping De Roos, is dat een prachtige camping! Gewoon heel erg mooi: langs de Vecht, met rivierduintjes begroeid met sleedoorn en meidoorn, prachtige oude bomen, schitterend uitzicht: we zijn helemaal verbaasd, dat zoiets moois bestaat in Nederland.