Samen met Koen kamperen in Loenen

We pakken in en gaan naar huis
17 september 2006

Loenen. Anderhalf uur inpakken en dan zijn we weg. We zijn niet meer vroeg opgestaan, dat is niet gelukt, en we gaan ook niet meer naar de Hoge Veluwe. We gaan nog wel even langs de waterval - en dan: hup naar huis. Was leuk maar nu is het wel even goed geweest.

Everzwijnen in het bos (en Jan hoort een hert)
16 september 2006

Loenen. Avond. We hebben gebarbequed, en gaan in het donker het bos in. Op zoek naar herten. Vlak buiten de camping stuiten we op een club everzwijnen. Ze steken vlak voor ons de weg over. Dan fietsen we door naar de hei. Maar we zien of horen verder niets. En op de terugweg komen we dezelfde everzwijnen weer tegen. Maar 's nachts wordt Jan wakker van een ver geloei in het bos - en dat moet een burlend hert zijn!

Naar de Posbank en het hoogste punt
16 september 2006

Loenen. Het is prachtig weer. Volop zon, en een graad of 25. We gaan fietsen. Naar de Posbank, en dan via het hoogste punt van de Veluwe terug. In totaal een kilometer of 25. Heuveltje op, heuveltje af. Door grote heidevelden en uitgestrekte bossen. Af en toe ligt er een huis ergens middenin. Soms moeten we een stukje lopen als het te stijl is. Maar de meeste keren gaat het heel goed. Bij de Posberg eten we poffertjes (Koen) en een broodje (Jan). We nemen een foto van de Posbank - en we klimmen in de brandtoren die op het hoogste punt staat. 't Is prachtig.

Hé wat leuk, een Golff
16 september 2006

Loenen. We doen boodschappen. We gaan barbequen. Worstjes, tomaten, aardappelen met spek. En in Loenen is een Golff. Gezellig.

In 't donker eten
15 september 2006

Loenen. 't Is half acht als we aankomen in Loenen. We zetten de tent op, spullen er in, en dan is het al gauw half negen 's avonds als we gaan eten: 't is al donker. We blijven nog even zitten en dan gaan Koen naar bed. In de verte horen we een Bosuil roepen.

Drie uur is wel lang
15 september 2006

Assen. Drie uur. Zo lang moest Koen op Jans' werk doorbrengen voor we naar de Veluwe konden vertrekken. En dat was een hele tijd. Koen vulde zijn tijd met computeren, rush hour spelen, en meelopen. En toen was het toch zo voorbij en konden we weg.