Naar Hoenderlo

Een bah van Teun
28 oktober 2005

Tynaarlo - We zijn weer thuis en worden luidkeels ontvangen door Tjip en Teun. Alles is weer als vanouds: bergen was, een schoon huis dat onmiddelijk troeperig wordt, en een vieze blurghh van Teun op de Kikkerpoppen in de zitkamer.

Naar de Hoge Veluwe
27 oktober 2005

Hoenderlo. Laatste dag - weer een mooie dag -e n vandaag gaan we naar de Hoge Veluwe. Weer fietsen fietsen fietsen, Mies is moe (en wordt misschien ziek) - dus we fietsen minder ver dan we gedacht hadden. Maar uiteindelijk wordt het toch wel een kilometer of 25 en dat is natuurlijk heel ver. 's Avonds spelen de kinderen zaklampverstoppertje in het donker. Morgen gaan we naar huis.

Eindelijk: de zon schijnt!
26 oktober 2005

Hoenderlo - Een mooie dag! De zon schijnt volop, en het is lekker warm. Te warm bijna, voor eind oktober. We gaan fietsen over de Veluwe: naar Radio Kootwijk, door eindeloze bossen en een wijdse heide. We zoeken tamme kastanjes bij een rare schaapskooi, en hebben in de buurt van Apeldoorn nog net genoeg geld voor een ijsje. Auke ontdekt dat de bomen de wegwijzen: als je goed naar de takken kijkt zie je dat ze steeds wijzen waar je heen moet. En 's middags zijn er plotseling vriendjes. Die hebben we lang niet gezien!

Nog steeds regen
25 oktober 2005

Hoenderlo - Apeldoorn. En nog steeds regent het (maar morgen wordet het beter!): we spelen het zoveelste spelletje Catan, en 's middags gaan we naar de bioscoop: naar Sjakie en de Chocoladefabriek. Best eng, vindt Koen. Maar we wennen langzamerhand aan het idee dat we met z'n allen op vakantie zijn.

Nieuwe jassen
24 oktober 2005

Hoenderlo - Apeldoorn. En opnieuw een regendag. We spelen heel vaak Catan, en we gaan naar Apeldoorn. Nieuwe jassen en schoenen kopen. Wonderwel slagen we: Koen en Anna krijgen een nieuwe winterjas, en Koen ook nog nieuwe schoenen. Maar heel leuk is het niet. De kinderen willen naar huis. Ze vinden er zo niks aan. En Jan loopt een uur in de regen.

"Dat nooit meer"
23 oktober 2005

Hoenderlo - 's Avonds krijgt Jan het nog op zijn heupen. Hij wil wild gaan kijken, bij een wildscherm. Niet zover van het vkantiehuisje vandaan. Auke en Koen gaan mee. We fietsen eerst een stukje door het bos, en gaan dan lopen met de zaklantaarns tot we bij het wildkijkscherm komen. Natuurlijk zien we niks, maar we zijn wel veel verder dan Jan dacht. En dus moeten we door het pikkedonker terug. Langs een weg fietsen waar auto's rijden die ons verblinden. Zonder goede fietsverlichting (die is een ramp op de fietsen van de jongens). Bijgelicht door een paar zaklantaarns die jan vasthoudt. In het pikdonkere bos een heuvel affietsen. Heel langzaam en heel geconcentreerd. Auke vindt het lollig. Maar Koen zegt "dat noit meer".

Anna ziek?
23 oktober 2005

Hoenderlo - Anna lijkt ziek. Ze klaagt over een zere keel en ze heeft nergens zin in. We laten haar maar wat op de bank liggen.

Regendag
23 oktober 2005

Hoenderlo - En de regen kwam bij bakken neer. En zo is het. De hele ochtend door regent het en regent het. Bak na bak, plons na plons. Pas na de middag wordt het droger - en dan gaat Jan fietsen met Auke en Koen. Maar we stranden halverwege de heide in een grote regenbui en schuilen onder de paraplu's. We moeten terug

Zwemmen
22 oktober 2005

Hoenderlo - Eén van de redenen dat we dit huisjespark hebben uitgekozen is het zwembad. Daar gaan we gebruik van maken. "Maa" waarschuwt de juffrouw achter de kassa "zaterdags kun je 's avonds zwemmen. Volgende week niet meer". 't Is een raar zwembad: een dampige ruimte met een plastic dak en daarachter wordt het donker.

Allemaal gouden blaajdes
22 oktober 2005

Hoenderlo - De eerste wandeling. Zo van het huisjespark het bos in. Met overal rode blaadjes en gouden en gele en bruine. Vooral de Amerikaanse eiken zijn heel mooi, maar ook de Vogelkersen kleuren volop, net als de Esdoorns. We nemen een heleboel blaadjes mee. Mies gaat verf kopen.

Verstoppertje spelen
22 oktober 2005

Hoenderlo - Hoe de kinderen het voor elkaar krijgen weten we niet, maar ze spelen echt verstoppertje in het vakantiehuisje. Wij kunnen er onze kont niet keren. Zo klein. Er zouden zes mensen in moeten kunnen. Maar aan de tafel passen we nauwelijks met z'n vijven. Om 2 uur zijn we ingericht en uitgepakt.

Inpakken en wegwezen
22 opktober 2005

Tynaarlo - Hoenderlo. 't Is eindelijk zover. We gaan naar het vakantiehuisje. Gisteravond vertrekken kon niet, toen hadden Auke en Koen nog Abels feestje - maar vandaag kan lekker wel. We gaan vroeg weg: om kwart over tien zitten we in de auto. Tegenvaller: de klep van de kofferbak wil niet dicht. Nog een tegenvaller: na weken mooi weer is het eindelijk gaan regenen.