Juli 2010

Auke onderwater
3 juli 2010

Vries. Auke heeft onderwater gezwommen. "Gedoken" zegt-ie zelf. Zonder zijn neus dicht te knijpen. Koen heeft het voorgedaan, het is een soort projectje van Koen geloof ik. Benieuwd of hij nu vaker mee gaat zwemmen.

Lekker loungen
3 juli 2010

Tynaarlo. Eindelijk is het zover: het feestje van Auke en Koen. Tenminste; het feestje van Koen, Auke vindt zijn verjaardag te lang geleden. Het wordt een loungefeestje: filmpje kijken, chips eten, coladrinken, dat soort dingen. We hebben de kamer volgelegd met matrassen en slaapzakken, maar voor er gelounched gaat worden gaan we eerst nog even naar het oude zwembad. En zo wordt het alles bij elkaar een erg leuk feestje.

Effe Groningen doen, ijsje bij de Italiaan en dan weer terug
4 juli 2010

Tynaarlo - Groningen - Tynaarlo. Anna wil er nu toch serieus werk van maken: zelf naar school fietsen. We dubben eerst over de parkeerplaats bij Haren "maar dan ben je er toch bijna?" en nemen de proef op de som: Wedbroeken, Ydermade, Glimmen, Haren, Groningen. 45 minuten doen we er over en dan staan we op de Grote Markt. Terug gaat het ietsje pietsje langzamer. Maar dan hebben we ook wind tegen. 't Is toch maar mooi 34 kilometer in de pocket. Morgen wil ze weer.

Makkie
6 juli 2010

Tynaarlo - Groningen - Tynaarlo. 't Is eigenlijk een makkie: fietsen naar Groningen, heeft Anna ontdekt. Ze doet het nu voor de tweede dag en komt moe thuis maar vindt het verder eigenlijkh eel goed te doen.

Door dus
6 juli 2010

Zuid-Afrika. We gaan door naar de finale en we hebben Urugay verslagen en we hebben de hele uitzending bekeken. En eigenlijk was het toch nog best spannend, die laatste minuten, toen Paragay terugkwam.

Maandag op de post
9 juli 2010

Utrecht. Ja er wordt aan gewerkt en ja als het goed gaat gaat-ie maandag op de post. Dat je je zo onthand kunt voelen zonder rijbewijs. Ongelooflijk.

Superdepieper allermooiste
9 juli 2010

Tynaarlo. Het rapport van Anna is het allermooiste dat we hier ooit in huis hebben gehad. Allemaal achten en negens, en dat op VWO-niveau. Geweldig fantastisch, en helemaal zelf gedaan. Anna is super en geweldig! Ongelooflijk. Koens rapport is uiterst koenig: eén en al zessen en zevens maar: "ik heb geen enkele onvoldoende en daar heb ik heel erg mijn best voor gedaan!" - en zo is het. Auke is ontevreden over zijn rapport maar ik vind dat het bij hem past. Zijn cijfers schieten alle kanten op, maar er zijn wel veel matig of onvoldoende - dus 5-en en 4-en - bij.

Totaal kapot en vakantiecrisis
12 juli 2010

Tynaarlo - Assen. Ik ben helemaal stuk, en Mies ook. We hebben afgelopen nacht nauwelijks geslapen - misschien 2,5 uur. Oorzaak: zwaar onweer. Bij Mies leidde dat tot totale paniek. En ze wil niet meer naar de Pyreneeen op vakantie.

Weg
17 juli 2010

Rond het middaguur vertrokken we richting Emmeloord. We hebben een bezoek gebracht aan Jan's moeder die met haar benen helemaal in de zwachtels zit. Daarna zijn we doorgereden naar Hapert. We hebben bij mijn moeder gelogeerd. De bedoeling was om de volgende ochtend om 8 uur te vertrekken. Ma wilde ons nog vanalles toestoppen zoals gewoonlijk, maar we hadden geen ruimte meer in de auto. Helemaal volgepropt. De reis verliep op en kleine oponthoud bij Parijs voorspoedig.In de buurt van Orleans zijn we gaan bekijken hoe ver we nog wilden reizen die dag. Er moest een camping gevonden worden. We kenden een camping, maar die was om en naar mijn smaak niet ver genoeg naar het zuiden. Het zou prettig zijn als we de dag erop niet zo heel ver meer zouden hoeven rijden.
Er was wat geharrewar met de telefoon. Moet je nou wel of niet het franse kenteken erbij bellen want de camping die we op het oog hadden was niet te bereiken. Gelukkig vonden we daarna een camping in Vigeois (vlak boven Brive). De mensen reageerde vriendelijk op Jan's gebrekkige frans. Gelukkig dat was geregeld.
Rond een uur of 6 vonden we zonder problemen de camping. Het was een heerlijke plek die veel rust uitstraalde. Ik was opgelucht dat we er terecht waren gekomen. Maar we waren allemaal moe en een van de tenten bleek een raar model te hebben en een kapotte rits. We hadden een lek matje en er was van alles niet te vinden. Al met al waren we een hele tijd bezig voor de tenten goed stonden en we doorhadden wie waarin zou gaan slapen. Iedereen werd steeds sjacherijniger. We hadden moeten proefkamperen. Dan waren we beter voorbereid geweest. Gelukkig had Jan stevige kost voor ons gekocht in Nederland waar we een beetje van bijkwamen. En kon je bij de boer een biertje kopen.

Verder
18 juli 2010

De volgende ochtend werden we wakker met een prachtig uitzicht vanuit de tent. Al met al zou het een heerlijk plekje zijn om een paar dagen bij te komen. Als je de juiste spullen bij je hebt tenminste. We hadden min of meer geslapen en genoten van stokbrood met wat restjes beleg.
Om 10 uur waren we klaar om te vertrekken.

Op een kapotte thermoskan
18 juli 2010

Er is een lichtblauwe thermoskan die Jan al heeft zolang ik het kan herinneren. Altijd een beetje viezig en niet stabiel op gras, maar het ding moest altijd mee.
We hadden geen Michelinkaart van het gebied waar we heen gingen, alleen een wandelkaart (die ergens in een kratje zat) en een routekaart. Maar omdat onze Tom Tom ons meestal de goede weg op stuurt hadden we daarin een blind vertrouwen. Niet terecht, zo bleek. Ergens halverwege de een of andere col rook Jan onraad.
Het probleem was dat alle kaarten in het krat van de boeken zaten. En dat krat zat onderin de bagage. Toen we de achterdeur openden rolden niet alleen diverse slaapzakken, matjes en bergschoenen de weg op, maar ook Jan's lichtblauwe thermoskan. Het glas was aan gruzelementen. We hebben nu, twee dagen later, nog niet de moed gehad om hem weg te gooien. Toen we de kaart hadden gevonden en de bagage weer hadden teruggelegd bleken we de verkeerde kaart te hebben gepakt en moest de hele operatie nog eens uitgevoerd worden.
We schoten nog een engelse fietser aan. Maar hij had ook geen kaart. Wel dorst. We konden hem blij maken met een flesje water.
Uiteindelijk moesten we de bergen weer uitrijden tot Lourdes en met de toen toch maar aangeschafte Michelinkaart was het verder een eitje.

Tour de France
19 juli 2010

DeTour de France, waar we nooit iets mee hebben gehad, komt hier vlakbij langs. Nieuwsgierigheid en bemoedigende berichten over hoe makkelijk het te bereiken is, halen ons over om er te gaan kijken.
Natuurlijk is er weinig te zien aan een rijtje fietsers dat in noodtempo voorbij flitst. Maar aan die fietsers gaat een heel circus vooraf. Toeterende vreemd uitgedoste reclameauto's die je van alles toewerpen. Vrolijke Franse meisjes stappen uit en proberen je over te halen tour-de-france petjes en paraplu's te kopen.
De kinderen vragen om de 5 minuten hoe laat het is. Gelukkig is er een klein bergstroompje waar we een beetje afleiding vinden. Uiteindelijk fietsen de wielrenners inderdaad in een vloek en een zucht voorbij. Begeleidt door wederom een heleboel motoren, helikopters en auto's. Dat weten we dan ook weer.
De camping, waar we een mobile home hebben gehuurd, vinden we nogal truttig. Geknipte hegjes en zo. Ook de mobile home is gespeend van alles wat romantisch en persoonlijk is. Maar de kinderen vinden er direct aansluiting en ik wordt niet direct zenuwachtig bij de eerste de beste onweersflits. Dat is veel waard.
Echter, pas als Jan en ik deze avond even verderop gaan kijken bij een meertje 4 km verderop voel ik voor het eerst de sfeer die me 24 jaar geleden zo aantrok in de Pyreneeen.
Morgen willen we DAAR gaan wandelen met de kinderen.

Onweer
21 juli 2010

Goeiemorgen!
Oeie boei, kadang, boem, Wat een gedonder zeg. Gisteravond begon het. Donder en bliksem. Een kabaal op zo'n caravan! Asof iemand de hele nacht een mitrailleur naast ons afschoot – rakatakatak – met af en toe een kanonschot – kaboem – ertussen door. Met de nodige lichteffecten erbij, natuurlijk. Mies helemaal over de rooie, dat zul je begrijpen. Om ergens middernacht Auke en Koen uit de tent gehaald, die hadden nog geen oog dicht gedaan (maar liggen nu toch gewoon lekker te slapen) en nu is het negen uur en zou ik vroeg op om boodschappen te gaan doen – je weet wel: wandelen vandaag – maar we moeten maar zien. Buiten is het eén grote grauwe mist en alles ziet er erg nat uit.
We zijn de hele ochtend bezig geweest met boodschappen doen, want er was een file. Maakte niet uit, Het was toch geen mooi weer. Van de voorgenomen wandeling kon geen sprake zijn. Over alles hangt een dikke mist. We zijn wel even bij het meer gaan kijken, maar het zag er zonder zicht op de bergen troosteloos uit en Anna en Koen waren direct al moe. Het vervelende is dat voor morgen en overmorgen ook regen wordt voorspeld. We kunnen ook de bergen niet uit, want morgen is er weer tour de France.
Anna heeft een dikke hand. Ze is door een mier gebeten. Ik geef haar ibuprofen. Hopelijk is het morgen minder dik.

Nog meer onweer
22 jul 2010

Vette paniek na weer een nacht met keihard onweer. Wat moeten we doen. Weg? Mies op de trein naar huis? Ergens anders gaan kamperen? Moeten we de Schildpad op laten sturen? Eén ding is duidelijk: zo kan het in ieder geval niet verder. Mies is op van de zenuwen, heeft weer een nacht niet geslapen, Jan ziet het zo niet zitten – kortom: er moet iets gebeuren. Koen wil niet weg. Zijn vriendjes zijn hier nog tot zondag, en hij gaat huilen als hij eerder weg moet. Auke wil wel een nacht of een paar nachten met Mies in een hotel. Anna weet het allemaal niet. Jan denkt: we gaan gewoon kamperen. Maar of het dan nog een leuke vakantie wordt? Bij de receptie bijkt het allemaal niet zo ernstig te zijn. Het wordt droog, en morgen wordt het goed weer. Mies krijgt een slaappilletje we gaan nog een stukje wandelen bij het Lac d'Estaing, en inderdaad: het rommelt die nacht maar een heel klein beetje en Mies slaapt als een roos. Ze heeft het raam afgeplakt met een vakantiefolder.

Wenselijk:minder ruzie
23 juli 2010

We moeten niet zo ruziën. Die boodschap krijgen we mee van de kinderen. Net tijdens het wandelen ging het al mis, en zonet tijdens het avondeten weer. Volgens Mies komt het omdat vakantie nu eenmaal niet zo haar ding was. We hebben wel een heel eind gewandeld vanaf Lac d'Estaing. Alles bij elkaar bijna 12 kilometer. Van het ene lac naar bijna het andere.

Van de ene pas naar de andere
25 juli 2010

Het weer is beter. Hoewel niet erg warm, blijft het al een paar dagen droog. En dat biedt allerlei mogelijkheden. En hoewel we het nog steeds niet altijd eens zijn over wat we moeten doen, knapt ons humeur ook langzamerhand op. Gisteren zijn we naar een pas gegaan. Na een steile weg naar boven met veel kronkels hadden ik en Auke en Koen het wel gezien. Jan en Anna wilden verder naar de echte pas. Vanaf de plek waar we zaten zag die weg er erg spannend uit.
Wij zijn dus gebleven waar we waren en daar een kleinere berg opgeklommen vanwaar we een prachtig uitzicht hadden. Jan en Anna hadden zich ook vermaakt op de andere pas, hoewel ze in een wolk terecht waren gekomen. Ik heb last van mijn knie las ik naar beneden loop. Wandelen gaat wel, maar niet te lang en vooral niet te veel naar beneden.
Vandaag zijn we naar de zgn Pond D'espagne gegaan. We hadden geen idee wat ons te wachten zou staan. Het was een erg spectaculair dal waarin we eerst een groot stuk moesten klimmen met de auto. Boven aangekomen was er een betaalde parkeerplaats. De rivier die zich met lichtgroen water de diepte in stortte vormde diverse spectaculaire watervallen. Prachtig om te zien. We zijn lekker lui met een soort ski-lift naar boven gegaan. Alwaar we en masse naar een bergmeer konden lopen. Het geheel deed meer denken aan een Efteling-attractie dan aan een bergwandeling, maar dat heeft ook wel een keer iets. Na weer ongeveer duizend bochtjes met de auto waren weer thuis. Een beetje dizzy, dat wel.

Picknick met kikkers
27 juli 2010

Hebben wij natuurlijk weer. Gaan we picknicken, eindelijk, blijkt het het Fete de Feu te zijn bij het Lac. Wat natuurlijk op zich niet zo erg is, maar het is ook een erg populair fete, dat fete de feu. Met heel veel mensen en erg veel 3jees op zijn frans. Gelukkig smaakt de macaronisalade er niet minder om (vindt iedereen behalve Auke maar die houdt niet van kaas) en houden de koeien zich goed. En dan vinden we in een beek ook nog een kikker die wel heel erg lijkt op de Pyreneen-beekkikker.

Zwemmen met lammergier
28 juli 2010

We gaan wandelen – ergens bij Arrens en dan opzij het dal in. Het is er prachtig, het ene meertje na het andere, het is er lekker (koel – niet dat ontzettend hete van bij de caravan – het is er kortom helemaal goed. Behalve dus dat we tegen de kinderen hadden gezegd dat we na het wandelen gingen zwemmen. Hoe laat dat dan wel niet was, dat zwemmen. En hoe ver dat wandelen wel niet is. En of de waterval wel de moeite waard is. En of een heleboel gezeur veder we er niet genoeg van hadden. Bij de waterval wilde ik in ieder geval een uur blijven zitten – maar dat was kansloos. We moesten naar beneden, naar het zwembad. En plotseling bleek het hele futloze kinderspul als een speer te gaan, en in no-time stonden ze beneden bij de auto. Op naar het zwembad.
Vliegt er 's avonds in ongeveer twee seconden een gier voorbij met een LANGE staart en dan is-ie weg acher de bergen. Moet haast wel een Lammergier zijn

Zonnebril en een aasgier
29 juli 2010

Auke heeft last van de zon, en Koen ook. En we gaan naar Argeles. Dus gaan we zonnebrilkopen bij de supermarkt waar ze alles hebben. En dus ook zonnebrillen. Hele dure: van 30 euro en zo. We vinden het allemaal wat te gek. 15 mag. En natuurlijk vindt Auke er eentje van 18. Die heel cool staat. Die mag dus ook.
Komt de buurman thuis, met twee vette Aasgieren bij Aucun. Die wil ik ook, en dus stap ik in de auto. Hij (430 soorten) gaat mee. Bij Aucun vinden we het veldje waar ze staan te hooien. Hoog in de lucht hangen een stel Vale Gieren. Er flapt een Buizerd rond,en plotseling komen er uit de wolken wel 30 Zwarte Wouwen binnen vallen. En dan is er plotseling de Aasgier. Vliegt wat mooie rondjes, en is dan weer weg. Vind ik nou weer cool.
Wat willen we nog doen.
Koen geeft ons op voor raften, en Anna wil naar de eeuwige sneeuw. Volgens de receptie moeten we dan bij Lac Miguelhou zijn of zo. Is heel hoog. We gaan het morgen proberen.

Nog steeds spierpijn
31 juli 2010

De spierpijn die vanmorgen boven in mijn kuit zat heeft zich verplaatst. Hij zit nu meer naar beneden. Verder maakt het allemaal niet zoveel uit, het is zeker niet minder geworden, en ik ben bang dat er morgen ook nog de nodige schouderspierpijn bij komt. Die van het raften, ja.
De kuitpijn kom van de klim van gisteren. Van 1400 naar 2300 meter. Van boven Lac de Tech naar Lac Miguoeleu. Een zeg maar pittige klim. En dat alleen omdat Anna eeuwig sneeuw wou zien. Die sneeuw hebben we berikt, vlak bij de top. Onderweg kwamen we allerlei anjertjes tegen, orchiedeeën, een Slagenarend, en op de terugweg een Grijze Gors tegen. De kinderen hebben van zeg maar 1800 meter tot 1400 meter gepraat over school. Mies kwam een half uurtje later dan de rest beneden, want het werkte allemaal niet meer zo. En daar is dus vandaag nog een rafttochtje van een dik twee uur over heen gekomen. En dat viel ook niet mee. Auke is vier keer overboord geslagen, en de engelsen vonden het niet leuk dat ze aangevallen werden.