Een sperweruil

31 oktober, half tien. We worden op de redactie gebeld. Een vriend van Hans is achter een tip aangegaan over een Sperweruil bij Hooghalen. En inderdaad: hij zit er. Bij Martin ga je het bos in, en dan op het eind van het pad heeft hij hem gezien - vlak bij de radiotelescopen. We besluiten tot actie over te aan - en ik heb net een reserve-dienst dus ik bied me onmiddelijk aan.

Als we aankomen hebben we net pech: de vogel is gevlogen "Maar we hebben hem wel heel mooi gezien bovenin een den"zegt Paulien Arends van Staatsbosbeheer. Maar ze gaan zoeken. En vinden hem een half uurtje later terug: in een bos, en niet aan de rand zoals het hoort. Heelo mooi zit hij er: mooi getekend, hij laat zich prima zien, vliegt zelfs een stukje, gaat weer zitten, gaat zich poetsen, zich nergens van bewust: maar ja, hij komt dan ook uit Lapland en heeft natuurlijk wel wat anders aan zijn hoofd.

Ondertussen is er druk telefoonverkeer en heen en weer gebel met de andere vogelaars: vanuit heel Nederland zijn er mensen onderweg naar de bossen van Hooghalen voor de Sperweruil: nummer drie voor Nederland, en de eerste 'twitchbare'.

En ik zie hem dus ook. Mijn derde - vierde zeldzaamheid: na de Amerikaanse lachmeeuw, de Zwartkeellijster, de Kleine Geelpootruiter nu dus: de Sperweruil. Ik poraat met iemand die 340 (of is het 430?) soorten heeft gezien: belachelijke aantallen. Maaar ik krijg wel de neiging mijn soorten te gaan tellen...