Ons huis

Ons huis is ergens begin jaren 60 gebouwd door de Woningstichting Vries. Het was toen met de huizen van de blokken ernaast de eerste nieuwbouw van dit stuk van Tynaarlo. Buurman Anne heeft er vanaf het begin gewoond. Toen keek je vanuit de woonkamer zo de weilanden in. Anne heeft ook de linde gepoot tussen zijn huis en het onze. Op de kadastertekening hiernaast kun je zien dat het toen nog nummer 9 had. Dat is later veranderd in 21, toen er allemaal andere huizen bijgebouwd werden in de straat.

't Is een typisch wederopbouwhuis. Klein: de woonkamer was het deel waar wij nu alleen de eettafel hebben staan. Met een grote tuin, voor de groente, daar werden de mensen sterk van. De kwailiteit van de huizen was niet al te best: de specie in onze westgevel was zo slecht dat het er tijdens de grote nattigheid van 2001 als zand met water uitstroomde.

Ergens begin jaren 80 (waarschijnlijk in juni 1980) is het huis door de Woningstichting verkocht. Eerste koper was een zekere Boersma, een timmerman, die hier samen met zijn vrouw en twee kinderen tot begin jaren 90 heeft gewoond. Boersma heeft heel veel timmerwerk aan het huis gedaan. Op een aantal plaatsen zie je nog de schrootjes die hij erin heeft gezet: in de gang bijvoorbeeld, en rond het trapgat naar de zolder.

Nico Dobbinga bewoonde ons huis samen met zijn vrouw Harma en twee kinderen Roy en Evelyn plus een klein hondje. Nico is de bouwer van het kasteel in de tuin (zijn meest opvallende bouwsel) maar ook van de aanbouw. 't Was een kleurrijk figuur. Geboren in Australië waar zijn vader failliet was gegaan op een restaurant aan een godvergeten kruispunt ergens in Nergensland. Daarna naar Nederland gegaan, getrouwd met Harma en in Tynaarlo gaan wonen. Opvallend aan hem is dat hij zijn ideeën uitvoerde. Dit visitiekaartje heb ik gevonden tijdens het afreken van de schuur. Nico dacht te kunnen verdienen aan de Jurrasic Parc-hype begin jaren negentig. Hij maakte een dinosauruspak en verhuurde zichzelf om feestjes, partijtjes en presentaties op te leuken. Na dit huis ging hij in Oudemolen wonen, waar ze samen met een bevriend stel de schuur van een boerderij aan de Gasterseweg kochten en verbouwden tot woningen. Rond 2003 scheidde hij van Harma, die daarna (tijdelijk) in de Adderhof ging wonen. Ik zie hem heel soms in de Albert Heyn in Assen. Mies collecteert voor de Hartstichting, en dat regelt Harma. Zijn zoon Roy ontwikkelt zich tot een begenadigd voetballer.