Een Weberbarbecue.

Ik weet niet wat ik nou zo leuk vind aan barbecueën. Mies is vegetariër. het duurt de kinderen vaak te lang, het gaat vaak mis...Dus eigenlijk zijn er maar weinig momenten waarop je kunt zeggen: het werkt. En toch trekt het. Buiten koken, in de natuur (ook al is dat de tuin of het terras) - met het idee van mooi weer (al hoeft dat niet eens)... In februari 2007 heb ik een tweedehands Weber gekocht. Of tweedehands: hij was nog nieuw uit de doos - maar wel voor maar 50 euro (dat is ook zo gek: ik vind het leuk en belangrijk - maar het mag niks kosten). Het is een One-touch Silver met een doorsnee van 47 centimeter - dus dat is een stuk groter dan de Cobb. En nu gaan we dus experimenteren...

Goed. Een barbecue. Een Weber. Waarom? Ben ik zo'n merkenfreak? Internet staat vol enthousiaste verhalen over indirect barbecueën. Moet geweldig zijn. Maar is het wel leuk? Is het niet veel leuker om wat met houtskool te klooien, hier een beetje meer, daar wat minder?