De Scouting Vries Hike

Bovenstaand is de route die we hebben gelopen. We moesten ons verzamelen bij de parkeerplaats bij de Kymmelsberg, bij Schipborg. Tegen vijf uur 's middags. De hele dag had het geregend, maar net om vijf uur werd het droog.

Thema van de hike was Dagobert Duck. En zo moesten we aan de hand van allerlei vage kaarten (zoals de spaghetti sliertenkaart, kompasschieten, zelf een kaart tegen met coördinaten van gevonden eikels en noem maar op) - zo moesten we ons dus een weg door het bos zoeken.

We kwamen langs heksen die spoetnik maakten van melk en cola. Midden in het bos vonden we een post met broodjes en worsten. En toen ging het fout. We verdwaalden, liepen maar wat rond, vonden de weg weer en verdwaalden weer. Tegen 11 uur waren we bij post vijf. Post drie en vier hebben we nooit gevonden. En toen. Het was pikdonker. IJskoud: het vroor een graad of drie. De kinderen waren bekaf. Koen liep helemaal te waggelen en te huilen dat hij niet verder wilde. Dat-ie misselijk was. Terwijl we er nog lang niet waren....

Goede raad was duur. Eigenlijk wilde ik Koen wel meenemen want ik vond dat het niet te gek moest worden, maar aan de andere kant von dik het goed als hij de hike uit zou lopen. Dus veel deed ik niet. Ik gaf hem wat te eten, misschien was dat. En misschien was dat het inderdaad: want hij leefde op, en toen de rest besloot om de hike toch uit te lopen ging hij gewoon mee.

Ondertussen gingen wij ouders naar post vier die we gemist hadden. Daar kregen we de eikeltjes- kaart. Over de Schipborg liepen we, op naar post vijf. Dat ging lekker. Maar toen kwam de lichtjesroute nog: een kilometertje of drie lampjes volgen. Het was al eén uur toen we bij 5 vertrokken. En pas tegen 2-en waren we bij post 6. Om half drie - eigenlijk half 4 - de zomertijd was net ingegaan - lag ik in bed. Bekaf. En een spierpijn dat ik me heb!