Anna gaat op werkkamp

Dag 4 Donderdag
Donderdag was het weer stralend weer. Na het ontbijt gingen we meteen weer aan het werk. De aardappelgroep had vandaag dieren, dus we moes-ten eerst, het konijn en de kippen te eten en te drinken geven en daarna gaven we de lammetjes de fles. Toen dat klaar was begonnen we met de stallen.

Ik ben inmiddels tot de conclusie dat wij een geniale indeling hebben. De vorige 2 erf ploegen moesten namelijk helemaal naar de andere kant van het erf lopen omdat ze de stal op het veld uit moesten mesten, en wij hadden de twee stallen die pal naast de mestput stonden, of te wel: we hadden weer geluk!

We hebben allebei de stallen uitgemest gekregen en dat was behoorlijk moeilijk aangezien Arthur telkens als het stro vies was er gewoon een nieuwe laar overheen legde. Er zat dus ongeveer een halve meter verschil tussen de grond en de ‘strovloer’ in de stal. Maar we kregen de stallen leeg.

Na de pauze heb ik eerst nog een hele tijd meegeholpen met de stallen maar daarna kwamen Alexandra en Isabeau van de erfploeg bij ons om te wisselen en ik en Noortje volgens mij, wisselden. Het laatste deel van de ochtend bestond dus uit plankjes zagen. De leiding daarbij was echter niet erg streng en na een tijdje waren we het zat en gingen we gewoon wat zitten en kletsen...

’s Avonds was de bonte avond. Het was erg gezellig. Iedereen moest iets doen, dus er was niemand die de hele tijd aan de kant zat. Ik Tessel deborah, Kira en Henriëtte hadden samen een quiz. Het ging over de boerderij en over Bourtange. We hadden ook een prijs: de eer van het publiek :D. Het was erg grappig, vooral omdat bij vrijwel elk stukje mensen uit het publiek werden geroepen. Ik zat er helaas niet bij, maar het was erg leuk om te zien. En Bartje als presentator maakte het hele-maal af. Helemaal aan het eind (het was toen al bijna donker) riep Alletta ons bij elkaar. We moesten dicht om haar heen gaan zitten.

We weten al een hele tijd dat ze weggaat, maar ik hoop toch elke keer dat het een vergissing is. Maar nu vertelde ze het zelf, en eindelijk drong het tot me door dat ze echt weg gaat...

Toen vertelde Alletta een verhaal. Het ging over een oude vrouw die mooie stenen verzamelde. Ze zocht altijd heel ver van huis, maar daar la-gen niet zo veel mooie stenen. Op een dag hoorde ze van een oude man dat er dicht bij haar huis een rivier stroomde met allemaal heel mooie stenen erin. Ze ging erheen en nam zevenentwintig mooie stenen mee. De stenen waren nog ruw, en vaal. Dus ging ze ze bewerken. Een jaar lang werkte ze aan de stenen. En toen waren ze klaar. Ze besloot de stenen namen te geven en ze daarna terug te leggen in de rivier. Waar ze thuis hoorden...Elke steen kreeg een naam: bijvoorbeeld Bart de leider, Lisa de speler, Linde de dromer, Dynamie de doorzetter, Anna de enthousiaste levenslus-tige (dat was ik dus) en zo kreeg elke steen dus een naam uit de klas. Daarna liet Alletta een bakje rondgaan met allemaal stenen erin. Hele mooie. De mijne is rood, maar als je hem in het licht houd, is hij aan de ene kant rood en loopt hij langzaam door naar gelig oranje.

Na Alletta’s verhaal moesten een paar kinderen huilen, ik kan daar erg slecht tegen, als andere mensen huilen, dus na een tijdje moest ik ook. Toen werd het kampvuur aangemaakt en we zongen met z’n allen nog een heleboel liedjes. Toen we later naar bed ging wist ik één ding zeker: deze avond zou ik niet gouw vergeten!