Ommen 2005
30 april 2005. Gaan we wel, gaan we niet. Traditiegetrouw hebben we tot het laatst getwijfeld en de beslissing voor ons uitgeschoven tot Mies de knoop door hakte: dan moeten we maar gaan. Jan was al een paar dagen aan het inpakken ("maar als jij niet wilt blijven we thuis") - en toen gingen we dus kamperen in Ommen.
"Daar is 't heel leuk" zei Frederiek. "Zijn wij ook geweest. Kunnen ze lekker langs de Vecht in de moddder spelen".
Naar cmaping De Roos gingen we. Naam waren we vaak tegen gekomen, en dat was terecht. Wat een verschrikkelijk mooie camping,
op een verschrikkelijk mooie plek: langs de Vecht, een groot glooiend terrein, aan de andere kant begrensd door een
dode rivierarm die langs een stijle wal ligt. Echt heel mooi. En: we hadden onze nieuwe varioluifel mee. Je ziet het
kleurverschil - maar 't viel wel mee "en de douches zijn gratis hoor" zei Frederiek.
We hadden natuurlijk mooi weer. In ieder geval aan 't begin - nou ja, zolang gingen we niet: vier, vijf dagen - maar de eerste
drie hadden we prachtig weer. Op zondag schoot de temperatuur omhoog tot richting dertig graden "en dat is uniek voor begin mei"
meldde de weerman. Wij zonnen bij het ieneministrandje. Koen leende een boot. Het water was ijskoud en deed zeer aan je benen.
Verspreid over de camping staan reusachtige bomen, eeuwenoud lijken ze. Dit is er zo eÈntje: de dikke eik, waar we op uitkeken,
en waar Anna alleen met de nodige hulp in kon klimmen.
En natuurlijk was het niet aldoor mooi weer: want toen sloeg het weer om en kregen we me een lading plensbuien over
ons heen.. en dan is zo'n nieuwe luifel wel heel fijn...Op de foto zie je trouwens goed de rimpels bij de rits waar we
zo bang voor zijn.