Een middagje IJzertijden
september 2005. We bezoeken een IJzertijdboerderij bij Orvelte. Leuk dagje uit. Anna schreef hierover een verhaal.
't Is mooi weer, eind september, het zonnetje schijnt nog: we gaan er opuit. Naar Orvelte, maar weer eens. Daar wordt
op de IJzertijdboerderij een dagje ijzertijden gehouden voor kinderen. De boerderij is gebaseerd op opgravingen.
In de buurt zijn paalresten gevonden in de bodem. Hoe ze daar deze boerderij uit hebben weten te reconstrueren is me een raadsel.
Het zal ongetwijfeld ongeveer kloppen, maar het ziet er wel romantisch uit voor een ijzertijdgeval.
En dat betekent werk aan de winkel: er moet graan gemalen worden. Op z'n IJzertijds, dus met twee stenen.
Een grote met een beetje een kuil erin waar het graan in ligt, en een kleine waarmee de korrels kapot worden geslagen of gemalen.
Auke is er heel lang mee bezig: want hij houdt niet van brokken in z'n graan. Anna doet het sneller.
En daarna is het natuurlijk weer raak: we bakken broodjes. Het vuurtje is op z'n ijzertijds aangestoken: met een vuurboog,
en toen dat niet lukte met een stukje vuursteen, een stukje tondelzwam en een vuurslag van ijzer.
Omdat we veel te vroeg zijn worden we meteen in geschakeld: er is hulp nodig bij het spinnen. Mies werpt zich op.
Hier krijgt ze uitleg van een deskundige (dat is de man in het midden met het hoedje).
En Koen vindt het geweldig: hij spint een meter of vier bij elkaar. 's Avonds hangt hij z'n wol als een slinger op zijn kamer.